Publikacja poświęcona jest podnoszeniu sprawności organizacji przez komunikowanie wewnętrzne. Autorka uznaje bowiem niewłaściwą komunikację wewnątrzorganizacyjną za główną przyczynę nieprawidłowego funkcjonowania organizacji. Zaprezentowany w monografii autorski model organizacji jako systemu sieci zintegrowanych relacji komunikowania stanowi propozycję opisu i analizy organizacji przez pryzmat komunikowania. Komunikacja odgrywa w nim rolę służebną wobec koordynacji, im lepsze jest narzędzie - komunikacja, tym lepszy efekt koordynacyjny. Model koordynacji organizacyjnej wraz z grupami wskaźników pozwala natomiast określić poziom sprawności organizacji oraz wskazuje obszary, w których wymaga ona poprawy. Oba modele zastosowane łącznie pozwalają na oznaczenie dynamiki zmian sprawności organizacji w czasie.

Książka jest jedną z niewielu polskojęzycznych publikacji przedstawiających problematykę ryzyka informatycznego w ujęciu interdyscyplinarnym, łączącym zagadnienia współczesnej informatyki, zarządzania, finansów oraz zastosowań metod ilościowych. Najwięcej miejsca poświęcono w niej analizie możliwości szacowania ryzyka informatycznego oraz jego finansowym aspektom w kontekście specyfiki bankowej. Ważnym elementem książki jest także propozycja nowego spojrzenia na problem ryzyka informatycznego w działalności bankowej.

Prezentując kolejny zeszyt czasopisma „Nauki o Finansach”, nie sposób nie zwrócić uwagi na coraz szerszy obszar tematyczny, na który wkraczają badacze zajmujący się tą dziedziną ekonomii. Obok klasycznych zagadnień – podatków, inwestowania, gospodarowania środkami pieniężnymi w przedsiębiorstwach i jednostkach sektora finansów publicznych – nasi autorzy dostrzegają też podłoże i otoczenie badanych procesów. W niniejszym zeszycie poruszono również problem narzędzi, jakimi usiłuje się oceniać efekty podejmowanych decyzji finansowych – są nimi np. analiza wskaźnikowa (opracowanie M. Maciejasz-Świątkiewicz i K. Ćwieląga) czy wymagające nieraz głębszych objaśnień raporty analityków (artykuł K.M. Klimczaka i M. Dynel). Takie zróżnicowanie problematyki było przyczyną tego, że odstąpiliśmy od podziału treści na działy tematyczne i przedstawiamy zawartość niniejszego numeru w kolejności alfabetycznej – według nazwisk autorów, licząc na to, że każda z zamieszczonych prac wzbudzi zainteresowanie czytelników, niezależnie od jej usytuowania. Ewa Bogacka-Kisiel

„Studia Wyborcze” to półrocznik ukazujący się od 2006 r. Jest to interdyscyplinarne forum wymiany wiedzy i poglądów w zakresie szeroko pojętej tematyki wyborczej i referendalnej: na jego łamach publikują prawnicy, socjologowie oraz politolodzy i jako takie jest unikalne na polskim rynku wydawniczym. Teksty ukazujące się w „Studiach Wyborczych” stanowią źródło wiedzy o prawie wyborczym, systemach wyborczych oraz referendum i praktycznych aspektach funkcjonowania określonych rozwiązań w Polsce i na świecie. Czasopismo to stanowi także forum wymiany myśli i poglądów na temat obowiązujących i postulowanych rozwiązań, adresowane nie tylko dla osób zajmujących się naukowo zagadnieniami wyborczymi, ale i także dla tych, którzy zgłaszają postulaty zmian w zakresie rozwiązań prawa wyborczego i referendalnego, obowiązującego w Polsce. W „Studiach Wyborczych” publikują nie tylko autorzy rodzimi, ale znaczna część tekstów nadsyłana jest przez autorów z innych państw. Taka perspektywa pozwala czytelnikowi spojrzeć z dystansem na rozwiązania polskie i dyskusję, jaka toczy się na temat prawa wyborczego i wyborów oraz instytucji referendum wśród polskich przedstawicieli nauki, polityków i dziennikarzy. Głównym odbiorcą jest jednak krajowe i zagraniczne środowisko naukowe.

Jak wszystkie wcześniejsze numery czasopisma „Informatyka Ekonomiczna”, również ten ma unikatowy charakter. Główną przesłanką opracowania niniejszego numeru była chęć zaprezentowania szerokiego spektrum poglądów oraz przemyśleń Autorów, wynikających z doświadczeń zdobytych przez nich w trakcie wieloletniej praktyki związanej z tworzeniem, doskonaleniem oraz implementacją nowoczesnych technologii w organizacjach. Redaktor naukowy niniejszego numeru pragnie podziękować wszystkim Autorom, którzy zechcieli podzielić się swoimi doświadczeniami i opiniami. Ponadto składa podziękowania recenzentom za wnikliwe i rzeczowe oceny przedkładanych prac. Iwona Chomiak-Orsa

Prekursorką badań interdyscyplinarnych w łódzkim ośrodku geomorfologicznym była Profesor Anna Dylikowa. Współpraca badaczy reprezentujących różne obszary nauki została nawiązana pod-czas archeologicznych badań obozowisk ludności późnopaleolitycznej, które stwierdzono na po-wszechnie znanym stanowisku w Witowie, także w Skaratkach oraz w innych miejscach położonych w pradolinie warszawsko-berlińskiej. W badaniach interdyscyplinarnych, zwanych przez Prof. A. Dy-likową „badaniami zespołowymi”, następował samoistny podział ról, adekwatny do zakresu proble-matyki pojawiającej się na danym stanowisku. Geomorfolog analizował morfologię i strukturę wydm na których bytowali późnopaleolityczni myśliwi i zbieracze, archeolog badał odnalezione artefakty i obiekty, zaś paleobotanik studiował ewolucję roślinności w otoczeniu stanowiska na podstawie ko-palnych sporomorf. Trójosobowy zespół badaczy wydawał się w latach 50. i 60-tych ubiegłego wieku wystarczającym do kompleksowego spojrzenia na paleogeografię badanego stanowiska. Podkreślić należy, że współpraca naukowa była w ośrodku łódzkim bardzo często inicjowana przez archeologów skupiających się w trzech instytucjach – Muzeum Archeologicznym i Etnograficznym w Łodzi, Instytu-cie Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego oraz w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Aka-demii Nauk. Taka organizacja badań utrzymywała się do końca XX wieku; analizy prowadzono ze zmienną intensywnością, w przeważnie niewielkich zespołach, niekiedy poszerzanych o innych specja-listów. Wielokrotnie konfrontowano świadectwa geomorfologiczne, archeologiczne, palinologiczne i wyniki radiometrycznych datowań osadów. Zazwyczaj ich wymowa była zbliżona, ale szczególnie wiele uczyły sytuacje, gdy geomorfolog, archeolog, paleobotanik i fizyk przedstawiali rozbieżne wyniki i wnioski. Sytuacje braku zgodności prowadzonych równolegle analiz specjalistycznych zmuszały do pogłębiania studiów literatury przedmiotu, sięgania do kolejnych źródeł i analiz, reinterpretacji da-nych. Paradoksalnie, rewizję panujących wówczas poglądów i postęp w paleogeografii udawało się uzyskać właśnie w sytuacji sprzeczności wyników poszczególnych analiz, która na początku badań wydawała się niemożliwa do pokonania, a później okazywała się jedynie pozorna. Istotny przełom w badaniach interdyscyplinarnych w ośrodku łódzkim nastąpił w pierwszej deka-dzie XXI wieku w związku z eksploracją unikalnego, małego torfowiska wysoczyznowego „Żabieniec”, położonego na Wzniesieniach Łódzkich w odległości kilku kilometrów na północ do podłódzkich Brze-zin. Tym razem inicjatywa badawcza była po stronie badaczy z Instytutu Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego, a obiekt torfowiskowy w którym zostały zbadane osady o miąższości blisko 16,5 m, dawał nadzieję na kompleksowe odtworzenie zmian środowiskowych obejmujących Wzniesienia Łódzkie po-między górnym plenivistulianem a współczesnością. Zespół badawczy uległ znacznemu poszerzeniu – oprócz geomorfologów, archeologa i paleobotanika w jego skład weszli także: geochemik i hydrochemik, hydrogeolog, diatomolg, torfoznawca, gleboznawca, fizyk, historyk oraz specjaliści prowadzący analizy makroszczątków roślinnych, a także analizy paleozoologiczne: kopalnych wioślarek, ameb skorupkowych i muchówek. Badania interdyscyplinarne torfowiska „Żabieniec” nie polegały na nie-uzasadnionym multiplikowaniu kolejnych analiz. Żadna analiza wykonana w oparciu o osady organo-geniczne z „Żabieńca” nie okazała się niepotrzebna. Szkoda jedynie, że własności ekosystemu jezior-no-torfowiskowego nie pozwoliły na rozwój niektórych spośród badanych mikroorganizmów przez całe minione 20 000 lat i nie udało się osiągnąć wyższej rozdzielczości analiz. Badania interdyscyplinarne miały na celu odtworzenie zmienności szeregu konkretnych parame-trów środowiska, w tym niektórych o charakterze ilościowym, uzyskanych z różnych źródeł za pomocą odpowiednich metod badawczych. Zbiór tak zgromadzonych danych, zwanych w literaturze danymi multi-proxy, obrazował ewolucję systemu torfowiskowego w funkcji czasu, odwzorowując tym samym zmiany środowiskowe. Osiągnięto dzięki temu m. in. ciągły obraz zmian roślinności, stosunków wodnych, zmian termicznych, wilgotnościowych, trofii, odczynu, denudacji mechanicznej i chemicznej oraz szeregu innych parametrów. Podstawę dla śledzenia zmian i ich analizy stanowił precyzyjnie sekwencjonowany rdzeń uzyskany z torfowiska, w którym wyróżniono łącznie 23 poziomy, z których 11 przypada na schyłek vistulianu, a 12 na holocen. Dzięki wykorzystaniu matematycznego modelu wiek-głębokość można było wyróżnione poziomy dokładnie ulokować w czasie. Tym razem na poziomie syntezy, jakościowy opis zmian środowiskowych, który jest zazwyczaj subiektywny ze swej natury, zo-stał zastąpiony interpretacją wyników ilościowych, zestawionych w kolejne diagramy, wykresy i krzy-we. Takie podejście umożliwi bardziej ścisłe odwoływanie się do uzyskanych wyników. Można zakła-dać, że w przyszłości badania interdyscyplinarne będą nabierały w coraz większym stopniu charakteru ilościowego, gdyż takie ujęcie gwarantuje tak potrzebny w nauce obiektywizm. W generalnie podobnym do wymienionego składzie specjalistów przeprowadzono badania inter-dyscyplinarne stanowiska Koźmin Las, przedstawiane w niniejszym tomie. W odróżnieniu od badań torfowiska „Żabieniec”, na którym analizowano miąższą serię organogeniczną, w Koźminie zetknęli-śmy się z problemem uzyskania maksimum informacji z serii biogenicznej o niewielkiej, zaledwie kil-kudziesięciocentymetrowej miąższości i innej genezie. Pozycja stratygraficzna analizowanej serii osa-dów organicznych i organiczno-mineralnych, a szczególnie jej znaczne rozprzestrzenienie i fakt, że zawiera ona dobrze zachowane i liczne świadectwa funkcjonowania późnovistuliańskiego lasu na dnie Kotliny Kolskiej, stanowią o jej unikalności. Występowanie grubego detrytusu organicznego pod po-stacią kilkuset pni powalonych in situ drzew oraz ich karp spowodowało konieczność włączenia do zespołu badawczego dendrochronologia, antrakologa oraz przedstawicieli z obszaru nauk leśnych. Wyrażamy nadzieję, że przedstawione w niniejszym tomie treści przyczynią się do postępu paleoge-ografii i pozwolą lepiej zrozumieć naturalne podłoże oraz kierunek, skalę i dynamikę zmian środowi-skowych, które nastąpiły w środowisku doliny stosunkowo dużej rzeki nizinnej z chwilą ostatecznego ustępowania warunków peryglacjalnych.

W „Pracach Instytutu Elektrotechniki” publikowane są oryginalne artykuły naukowe, prace przeglądowe, prace habilitacyjne i skrócone prace doktorskie z zakresu szeroko pojętej elektrotechniki. Czasopismo ukazuje się nieprzerwanie od 1951 roku. Początkowo zawierało artykuły oparte na wykonanych w Instytucie Elektrotechniki badaniach tak teoretycznych jak i doświadczalnych. Obecnie na łamach "Prac IEL" bardzo często goszczą autorzy spoza Instytutu – z kraju i zagranicy. Wszystkie artykuły naukowe zgłoszone do publikacji w czasopiśmie były zawsze recenzowane.

W „Pracach Instytutu Elektrotechniki” publikowane są oryginalne artykuły naukowe, prace przeglądowe, prace habilitacyjne i skrócone prace doktorskie z zakresu szeroko pojętej elektrotechniki. Czasopismo ukazuje się nieprzerwanie od 1951 roku. Początkowo zawierało artykuły oparte na wykonanych w Instytucie Elektrotechniki badaniach tak teoretycznych jak i doświadczalnych. Obecnie na łamach "Prac IEL" bardzo często goszczą autorzy spoza Instytutu – z kraju i zagranicy. Wszystkie artykuły naukowe zgłoszone do publikacji w czasopiśmie były zawsze recenzowane.

Od redakcji Drugi zeszyt tegorocznego numeru „Zagadnień Rodzajów Literackich“ ma układ tematyczny — składają się nań artykuły dotyczące wielorakich procesów konwergencyjnych zachodzących zarówno w samej literaturze, jak i w relacji z nią. Głównym przedmiotem refleksji nad przestrzeniami tekstów pragniemy uczynić często stosowane we współczesnym dyskursie naukowym pojęcie konwergencji. Wykorzystuje się je obecnie w różnych dziedzinach, od badań matematyczno-przyrodniczych, przez językoznawcze, politologiczne, socjologiczne, po studia z zakresu nowych mediów, komunikacji i antropologii kulturowej. Na ile rzeczywiście dochodzi do nakładania się i przenikania procesów kulturowych i jak bardzo — jeśli w ogóle — zjawisko to ma wpływ na stan literatury oraz jej teorii? Bieżącemu numerowi ZRL przyświeca cel analitycznego przyjrzenia się w perspektywie badań literackich pewnym mechanizmom i ich efektom charakterystycznym dla czasów digitalizacji kultury, gwałtownego rozwoju technologii użytkowej i idącej za tym hipotetycznej homogenizacji kultury. Proponowane czytelnikowi artykuły skupiają się na różnorodnych problemach, częstokroć prezentując odmienne stanowiska badawcze do wyjściowego zagadnienia. Dostrzeżenie nieoczywistości i zróżnicowania procesów konwergencyjnych łączy się w niniejszym tomie z próbą sprostania płynności oraz wieloaspektowości konwergencji, która z założenia wprowadza intermodalność, interdyscyplinarność i wielojęzykowość w to, co tekstowe. Autorzy studiów tu zawartych stawiają pytania między innymi o status poetyki w dobie konwergencji i wpływ procesów związanych z digitalizacją na struktury i cechy gatunkowe czy dyskursywne, podejmują namysł nad problemem ontologii dzieła hybrydycznego, szukają przykładów konwergencji w poezji konkretnej, e-poezji, liberaturze, tekstach logowizualnych, blogach okołoliterackich, serwisach społecznościowych, historiografii czy mieście — rozumianym jako przestrzeń tekstów/tekst. Przenikanie się dziedzin widać także w doborze narzędzi i metodologii naukowych — pragmalingwistyka sąsiaduje z klasyczną genologią, antropologia z pedagogiką, a teorie literatury z komparatystyką i badaniami nad nowymi mediami. Liczymy, że rozpiętość tematyczna w połączeniu z rozmaitością perspektyw badawczych uczyni ten zeszyt „Zagadnień Rodzajów Literackich“ ważnym i ciekawym w lekturze (wielo)głosem w coraz wyraźniej zaznaczającym swoje miejsce w humanistyce XXI wieku dyskursie okołokonwergencyjnym.

„Studia Prawno-Ekonomiczne” są jednym z nielicznych w kraju wydawnictw ciągłych, koncentrujących uwagę na problematyce wspólnej dla środowisk ekonomicznych i prawniczych. Na ich łamach wypowiadają się wybitni krajowi przedstawiciele nauk ekonomicznych i prawniczych (blisko 80 profesorów i doktorów habilitowanych), a ponadto debiutujący, utalentowani młodzi pracownicy nauki z terenu całego kraju, są więc wydawnictwem par excellence naukowym. Zasięg oddziaływania czasopisma jest zdecydowanie ponadregionalny. Docierają one nie tylko do środowisk naukowych w całym kraju, ale i do przedstawicieli praktyki, zarówno gospodarczej, jak i obejmującej radców prawnych oraz sądownictwo. Świadczy o tym ogólne zainteresowanie wydawnictwem oraz pozyskiwanie przez Redakcję coraz to nowych autorów, chętnych do publikacji swoich artykułów. W ostatnich latach „Studia Prawno-Ekonomiczne” goszczą na swoich łamach osoby rozpoczynające swoją karierę zawodową w innych ośrodkach akademickich. Są także jedną z ważniejszych pozycji wymiany międzybibliotecznej.