SOWA OPAC : Biblioteka Główna im. J. Śniadeckiego Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie

1 wynik

E-book

W koszyku

Plonowanie i jakość nasion łubinu żółtego oraz jego wpływ następczy w warunkach stosowania konwencjonalnej uprawy roli i wieloletnich uproszczeń uprawowych / Agnieszka Faligowska. - Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu ; IBUK Libra, 2018. - 112 s.

Autor

Faligowska Agnieszka.

Forma i typ

E-booki

Głównym celem badań było określenie wpływu trzech systemów uprawy roli (konwencjonalnego, uproszczonego i siewu bezpośredniego) na rozwój roślin, plonowanie, wartość siewną i paszową nasion oraz efekty ekonomiczne uprawy łubinu żółtego. Dodatkowo oceniono wpływ systemu uprawy roli i zróżnicowanego nawożenia azotem na plonowanie pszenicy ozimej i rzepaku ozimego oraz wpływ następczy łubinu żółtego. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2012–2017 w Zakładzie Doświadczalno Dydaktycznym w Złotnikach, należącym do Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Doświadczenia założono jako dwuczynnikowe, w układzie split-plot w czterech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu był system uprawy roli (konwencjonalny, uproszczony, siew bezpośredni). Czynnikiem drugiego rzędu w doświadczeniach z pszenicą ozimą i rzepakiem ozimym było nawożenie azotem w dawkach: 0, 60, 120, 180 kg·ha−1. Rozwój łubinu żółtego był najbardziej determinowany warunkami pogodowymi w czasie wegetacji. W doświadczeniu nie stwierdzono istotnych różnic między uprawą konwencjonalną a uproszczoną: w obsadzie roślin, LAI, suchej masie korzeni i brodawek korzeniowych, liczbie kwiatów na pędzie głównym i na pędach bocznych na roślinie, kwiatów poddanych aborcji, wysokości roślin, liczbie strąków i nasion na roślinie, a także w plonie nasion i wydajności białka. Uprawa konwencjonalna zapewniała najwyższy dochód rolniczy oraz najniższy koszt produkcji nasion. Na podstawie przeprowadzonych badań należy stwierdzić, że pszenica ozima uprawiana bezpośrednio po łubinie żółtym plonowała wyżej o 1,2 t·ha−1 (19,3%) niż na stanowisku po rzepaku ozimym. Optymalna dawka azotu dla pszenicy wynosiła 120 kg·ha−1. Dawka azotu 180 kg·ha−1 nie powodowała istotnego przyrostu plonu pszenicy ozimej w porównaniu z dawką 120 kg·ha−1. W porównaniu z uprawą konwencjonalną, rzepak ozimy plonował istotnie niżej, o 12,0% w uprawie uproszczonej i o 47,7% w siewie bezpośrednim. Najwyższy plon rzepaku ozimego uzyskano po zastosowaniu dawki azotu 180 kg·ha−1.

dostępna online

Ta pozycja jest dostępna przez Internet. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.

Dostęp do treści elektronicznej wymaga posiadania kodu PIN. Po odbiór kodu PIN zapraszamy do biblioteki.

Informacje o książce ; Spis treści